Het nemen van de stap

Na een bezoek aan de tentoonstelling Meisje in Kimono van Breitner, zat ik een aantal jaar geleden in de tuin van het Rijksmuseum. Voor wie het niet kent, een prachtige plek! In die tuin is een fontein. Het water spuit vanuit verschillende vlakken omhoog en omlaag, waardoor mensen er middenin kunnen gaan staan. Groot plezier voor kinderen met vaders, moeders, opa’s, oma’s èn toeristen.

Ik zat geruime tijd te kijken naar een meisje van een jaar of drie.

Zo’n schatje, volledig in het roze inclusief tutu. Ze wilde ook in de fontein staan, maar durfde niet. Eerst stond ze een tijd lang, vingertje in de mond, half achter haar moeder die te chique gekleed was voor een avontuur in de fontein samen met haar dochter. Ze liep er voorzichtig heen en toen toch weer terug. Uiteindelijk vatte ze moed en liep weifelend de fontein in. Het water spoot omhoog en daar stond ze, middenin dat watergeweld. Met beide handen greep ze naar haar hoofd met een gebaar van ‘wat heb ik gedààn!’ Toen het water weer naar beneden zakte, rende ze eruit. Ik verwachtte dat het daarbij bleef, missie voltooid weer veilig bij moeder. Maar nee. Ze kreeg er plezier in. Ging nog eens en nog eens.

Uiteindelijk stond ze midden in die cirkel van water te dansen van plezier.

Het was zo’n vertederend schouwspel en tegelijkertijd een spiegel. Want vergaat het ons volwassenen ook niet nèt zo wanneer we een stap willen maken? We hikken er tegenaan, dralen wat aan de zijlijn ‘zullen we wel of zullen we niet?’ Praten erover, verschuilen ons achter de waan van de dag, vluchten in van alles en nog wat. Vaak komt het desondanks toch weer voor onze neus staan. Er is blijkbaar ook een verlangen dat roept. We blijven er niet voor niets omheen draaien. Net als het meisje in tutu. We komen tot leven wanneer we dat verlangen serieus nemen, het wellicht met de bibbers in de benen volgen. Een bekend citaat van Nelson Mandela is dat moed niet de afwezigheid van angst is, maar het overwinnen ervan. En zo is het. Misschien grijpen we onderweg naar ons hoofd ‘wat ben ik aan het doen?’ Om op een later tijdstip de blijdschap te ervaren, ‘Ik heb de stap gezet en wat is het leuk!’

Ben je toe aan het nemen van een nieuwe stap in je loopbaan? Je bent van harte welkom voor een kennismakingsgesprek.